Ο Γιαννιώτης Έφεδρος Αξιωματικός Χαρίλαος Μητσιμάρης συμμετείχε σε όλες τις μάχες που έδωσε ο Ελληνικός στρατός ενάντια στον Ιταλό εισβολέα τόσο στα ηπειρωτικά εδάφη όσο και στο αλβανικό έδαφος. (Ο Αλέκος Ράπτης διηγείται την ιστορία του)
Ο Μητσιμάρης Χαρίλαος στην Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών Ιππικού «Σχολή εφαρμογής ιππικού», που είχε έδρα την Λάρισα. (Δεύτερος από δεξια)
Οι μνήμες από τον ελληνοιταλικό πόλεμο του 1940 είναι σχετικά πρόσφατες για τους κατοίκους της ηπειρωτικής γης, παρά το γεγονός έχουν περάσει70 χρόνια οι μνήμες αυτές παραμένουν ζωντανές στις καρδιές των ανθρώπων που έχασαν προσφιλή τους πρόσωπα σ΄αυτόν τον πόλεμο πολεμώντας για τα ιδανικό της Ελευθερίας.
Το καλοκαίρι του 2009 ένας καλός φίλος μου εμπιστεύθηκε από τα οικογενειακό του αρχείο, ένα ανεκτίμητο ιστορικό υλικό που έχει να κάνει με τα γεγονότα του ελληνοιταλικόύ πολέμου το 1940. Είναι επιστολή ενός νεαρού αξιωματικού από τα Γιάννενα που πολέμησε και σκοτώθηκε σ΄αυτόν τον πόλεμο, αλλά και η συγκινητική επιστολή του διοικητή του που στάλθηκε στους γονείς του σκοτωμένου παλικαριού.
Ο Έφεδρος Αξιωματικός Μητσιμάρης Χαράλαμπος του Παναγιώτη, γεννήθηκε στα Γιάννενα το 1919 (γέννημα και θρέμμα της Καραβατιάς) και σπούδασε στην ΖωσιμαίαΠαιδαγωγική Ακαδημία το 1937 έως το 1939 και στην συνέχεια κατατάχτηκε στην Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών Ιππικού «Σχολή εφαρμογής ιππικού», που είχε έδρα την Λάρισα.
Την επόμενη της κηρύξεως του πολέμου μετατέθηκε στην VI Ομάδα Αναγνωρίσεως Ιππικού με τον βαθμό του Ανθυπασπιστή και είχε διοικητή τον Επίλαρχο Τσικιζά Δημήτριο και υπαγόταν στο 3ο Σύνταγμα Ιππικού με Διοικητή τον Συνταγματάρχη Νομικό Ιάσωνα.
Ο Ανθυπασπιστής Μητσιμάρης Χαρίλαος αυτός ο νεαρός γιαννιώτης Αξιωματικός συμμετείχε σε όλες τις μάχες που έδωσε ο Ελληνικός στρατός ενάντια στον Ιταλό εισβολέα τόσο στα ηπειρωτικά εδάφη όσο και στο αλβανικό έδαφος.
Στις 22 Νοεμβρίου 1940 ο ελληνικός στρατός απελευθερώνει την Κορυτσά και ο Ανθυπασπιστής Μητσιμάρης στην επιστολή που γράφει στους γονείς του με ημερομηνία 24 Νοεμβρίου 1940, περιγράφει τα συναισθήματα αγαλλίασης που νοιώθει καθώς μπαίνει στην απελευθερωμένη αυτή πόλη και καταγράφει τις ανθρώπινες στιγμές:
«Στην Κορυτσά που βρισκόμαστε και σας γράφω, απ΄όλο το Ιππικό εγώ μπήκα πρώτος με τον ουλαμό μου.Εννοείται την Κορυτσά την είχαν καταλάβει οι πεζοί… Και έτσι μην ανησυχείτε διόλου για μένα, τέτοιος πόλεμος να γίνεται πάντοτε. Όταν μπήκαμε μέσα στην Κορυτσά όλος ο κόσμος εζητωκραύγαζε και μας έραινε με λουλούδια».
Τις επόμενες μέρες ο Γιαννιώτης αξιωματικός προωθείται στα ενδότερα με την Ομάδα Αναγνωρίσεως Ιππικού, και καταδιώκουν συνεχώς τις στρατιωτικές δυνάμεις του Ιταλικού στρατού.
Στα τέλη Νοεμβρίου του 1940 έχει μετατεθεί σε νέα μονάδα Ιππικού καισυμμετέχει στη μόνιμη δύναμη στην ΙΧ Ομάδα Αναγνωρίσεως Ιππικού που έχει διοικητή τον Επίλαρχο Φαληρέα Ευάγγελο.
Στις 28 Νοεμβρίου 1940, Ο Μητσιμάρης Χαρίλαος λαμβάνει διαταγή από τον διοικητή του να προχωρήσει σε αναγνώριση μιας περιοχής που στο στρατιωτικό χάρτη ο υψοδείκτης είναι 1405 και βρίσκεται Βορειοδυτικά της Κορυτσάς στο χωριό Νίτσα.
Είναι μια συνήθης αποστολή την οποία ο Γιαννιώτης αξιωματικός εκτιμά ότι θα πρέπει να την φέρει εις πέρας. Και πραγματικά εκείνη την ημέρα αυτός ο γενναίος άντρας της ηπειρωτικής γης συμμετέχει στην αποστολή αναγνώρισης επικεφαλήςουλαμού από 20 ιππείς.
Στην αναγνώριση του υψώματος 1405 εντοπίζει στρατοπεδευμένο ιταλικό τάγμακαι χωρίς χρονοτριβεί διατάζει του ιππείς του να εφορμήσουν κατά του ιταλικού τάγματος.
Στην άνιση αυτή μάχη ο ουλαμός του Μητσιμάρη επέφερε βαρύτατες απώλειες στο ιταλικό τάγμα αλλά δυστυχώς ο ίδιος άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 21 χρονών χτυπημένος από ιταλικά πυρά στο πεδίο της μάχης.
Το γενναίο αυτό παλικάρι που μεγάλωσε στα Γιάννενα και στην Καραβατιά τάφηκε με τις πρέπουσες στρατιωτικές τιμέςόπως αρμόζουν σε ένα ήρωα πολέμου και προήχθει μετα θάνατον στον βαθμό του ανθυπολοχαγού.
Το μνήμα του είναι εκεί στο χωρίο στην Νίτσα στο ύψωμα 1405, έξω από τον περίβολο της παλαιάςεκκλησιάς του χωριού και παραμένει εκεί σε πείσμα των καιρών και των ανθρώπων σιωπηλός μάρτυρας μιας πολεμικής στιγμής μέσα στην αιωνιότητα του χρόνου.
Τον Ιανουάριο του 1941, η αρχική του μονάδα η VI Ομάδα Αναγνωρίσεως Ιππικού δια του Επίλαρχου Νικολάου Γωγούνα απέστειλε στον άξιο πατέρατου Μητσιμάρη Χαρίλαου μια επιστολή μέσα από την οποία αποδίδονται τα εύσημα από την ευγνωμονούσα πατρίδα προς την οικογένεια του ηρωικού αυτού Γιαννιώτη αξιωματικού. Είναι μια συγκινητική επιστολή μέσα από την οποία εκφράζεται ο πόνος και η οδύνη για αυτή την ηρωική απώλεια αυτού του παλικαριού αλλά είναι και ταυτόχρονα και ένα μήνυμα γενναιοψυχίας προς όλους τους Έλληνες. «Εάν,εγώ αισθάνομαι υπερηφάνειαν, διότι είχον την τιμήν να έχω υπό τας διαταγάς μου τοιούτο ηρωικό παλικάρι, υμείς ως πατήρ του αειμνήστου Χαριλάου θα πρέπει να είσθε πλέον ως υπερήφανοι, διότι υπήρξατε γεννήτορες έλληνος ήρωος και τοιούτου έλληνος αξιωματικού».
Το 2009 μετά από αναζήτηση σε αρχείο μου στις εφημερίδες της εποχής του πολέμου κατάφερα να εντοπίσω στην Αθηναϊκή εφημερίδα «Η ΝΙΚΗ» με ημερομηνία Σάββατο 19 Απριλίου 1941, την φωτογραφία του Ανθυπασπιστή Μητσιμάρη Χαρίλαου ανάμεσα σε άλλους 8 έλληνες στρατιώτες και αξιωματικούς που είχαν σκοτωθεί στην διάρκεια του ελληνοιταλικού πολέμου. Στην εφημερίδα είναι καταχωρημένο ένα μικρό αφιέρωμα για αυτούς τους γενναίους και φέρει τον τίτλο «Η χρυσή στήλη των ηρώων μας», ενώ στην παρακάτω ειδησεογραφία γίνεται αναφορά στις μάχες του ελληνικού στρατού με τον γερμανικό στρατό με τον τίτλο «Αυτοί που κατέπληξαν τους γερμανούς» και είναι ακριβώς το χρονικό διάστημα όταν στις 21 Απριλίου του1941 θα υπογραφεί η συνθηκολόγηση του ελληνικού στρατού με τον γερμανικό στρατό στο Βοτονόσι Ιωαννίνων.
Το 1990 το Γενικό Επιτελείο Στρατού και η Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού εξέδωσαν ένα ογκώδη Τόμο στον οποίο καταγράφονται ονομαστικά οι 12.636 στρατιώτες και οι 713 αξιωματικοί οι οποίοι εφονεύθησαν κατά την διάρκεια του ελληνοιταλικού πολέμου 1940- 41.
Στο μέσον της σελίδας 33 μπορεί να διαβάσει κανείς ένα απλό όνομα ανάμεσα στα χιλιάδες ονόματα:
Μητσιμάρης Χαρίλαος του Παναγιώτη:Έφεδρος Ανθυπασπιστής , γεννήθηκε στα Γιάννενα το 1919, της ΙΧΟμάδας Αναγνωρίσεως. Φονεύθηκε στο ύψωμα1405, (ΒΔ Νίτσας)στις 28 Νοεμβρίου 1940.
Τούτες τις μέρες που όλοι μας επαναφέρουμε την ιστορική μνήμη ας αναλογισθούμε για λίγοτις ψυχές αυτών των ηρωικών παλικαριών που έδωσαν την ζωή τους για να υπερασπισθούν τις αξίες και ιδεώδη της πατρίδας μας. Τους αξίζει αυτή τιμή τους αξίζει αυτή η δόξα.
Ευχαριστίες
Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον κ. Μητσιμάρη Χαρίλαο (ανιψιός του ήρωα του ελληνοιταλικού πολέμου) για την ευγενή διάθεση των δύο πρωτότυπων επιστολών καθώς και των προσωπικών φωτογραφιών που αποτελούν οικογενειακά κειμήλια της οικογένειας. Μητσιμάρη.
(Αναδημοσίευση από www.agon.gr)
Η Σχολή Τεθωρακισμένων εδρεύει στον Αυλώνα Αττικής, είναι στρατιωτική μονάδα επιπέδου συντάγματος, διοικητικά και οικονομικά ανεξάρτητη και υπάγεται (από 1 Ιουλίου 2008), οργανικά και διοικητικά στη Διεύθυνση Ιππικού – Τεθωρακισμένων του Γενικού Επιτελείου Στρατού (ΓΕΣ/ΔΙΤ).
Τον Αύγουστο του 1861 ιδρύθηκε και οργανώθηκε εκπαιδευτικό Κέντρο Ιππικού με την επωνυμία «Ιπποδρόμιο Φρουράς Αθηνών», με έδρα την Αθήνα, το οποίο μετονομάσθηκε το 1926 σε «Σχολή Εφαρμογής Ιππικού».
Το 1935 συγκροτήθηκε η Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών με έδρα την Αθήνα και η οποία το 1937 εντάχθηκε στη Σχολή Εφαρμογής Ιππικού με έδρα τη Λάρισα.
Το Δεκέμβριο του 1940 συγκροτήθηκε η Σχολή Αρμάτων σε αντικατάσταση της Σχολής Εφαρμογής Ιππικού, με έδρα την Αθήνα.
Το 1945, όταν ιδρύθηκε το Όπλο «Ιππικό- Τεθωρακισμένα», λειτούργησε η «Σχολή Τεθωρακισμένων», προερχόμενη από την τέως Πτέρυγα Τεθωρακισμένων του Γενικού Κέντρου Εκπαιδεύσεως Αξιωματικών (ΓΚΕΑ).
Το 1946, συγκροτείται το Κέντρο Εκπαιδεύσεως Τεθωρακισμένων (ΚΕΤ) στο Γουδί, στο οποίο ενσωματώθηκε και η Σχολή Τεθωρακισμένων. Μετά τη συγκρότησή του μεταφέρθηκε στις Αχαρνές.
Το 1954, το ΚΕΤ μεταστάθμευσε στο Γουδί, όπου ανασυγκροτήθηκε. Το 1971 μετονομάζεται σε ΚΕΤΘ. Η Σχολή παραμένει ενταγμένη στο Κέντρο Εκπαιδεύσεως Τεθωρακισμένων με την ονομασία «Σχολή Αξιωματικών Τεθωρακισμένων» (ΣΑΤΘ).
Το έτος 1975 το ΚΕΤΘ και η Σχολή μετασταθμέυουν στο Στρατόπεδο «Επιλάρχου Γεώργιου Μελίδη» στον Αυλώνα Αττικής όπου παραμένουν μέχρι και σήμερα.
Τον Απρίλιο του 2008 αποφασίζεται η μετονομασία της σε «Σχολή Τεθωρακισμένων» και η ανεξαρτητοποίηση της από το ΚΕΤΘ. Από 1 Ιουλίου 2008 υπάγεται οργανικά και διοικητικά στη Διεύθυνση Ιππικού- Τεθωρακισμένων του Γενικού Επιτελείου Στρατού (ΓΕΣ/ΔΙΤ).
Αποστολή
Η αποστολή της Σχολής είναι:
- Η παροχή εκπαίδευσης σε Αξιωματικούς – Μονίμους Υπαξιωματικούς ΤΘ και λοιπών Όπλων – Σωμάτων
- Ο σχολιασμός, ανάπτυξη και σύνταξη των στρατιωτικών που αφορούν τα Τεθωρακισμένα και των διαδικασιών για την εκπαίδευση του προσωπικού.
Στη Σχολή εκπαιδεύονται στελέχη του Όπλου των Τεθωρακισμένων, από το βαθμό του Λοχία μέχρι και του Ιλάρχου σε τακτά χρονικά διαστήματα της σταδιοδρομίας τους. Ετσι, λειτουργούν τα εξής τμήματα:
- Ενιαίο Τμήμα Προκεχωρημένης Εκπαίδευσης ΠΖ-ΤΘ.
- Τμήμα Αρχιτεχνιτών ΤΘ.
- Τμήμα Βασικής Εκπαίδευσης (Αν- θλχοι ΣΣΕ).
- Τμήμα Διοικητικών Ανθυπασπιστών ΤΘ.
- Τμήμα Τεχνικών Ανθυπασπιστών ΤΘ.
- Τμήμα Γυναικών Ανθυπασπιστών ΤΘ.
- Σχολείο Αναγνωριστών.
- Τμήμα Λοχιών ΤΘ (Διοικητικοί- Τεχνικοί).
- Τμήμα ΥΕΑ ΤΘ.
- Τμήμα Εφέδρων Αξιωματικών ΤΘ.
- Τμήμα Μηχανοδήγησης Ανθυπολοχαγών ΠΖ – ΜΧ – ΔΒ.
- Τμήμα Μηχανοδήγησης Διοικητικών Μονίμων Λοχιών λοιπών Όπλων- Σωμάτων.
- Τμήμα Μηχανοδήγησης Τεχνιτών- Φροντιστών Μονίμων Λοχιών λοιπών Όπλων – Σωμάτων.
- Τμήμα Μηχανοδήγησης ΔΕΑ ΠΖ.
Για την εκτέλεση του έργου της, τοποθετούνται στη Σχολή έμπειροι Αξιωματικοί – Υπαξιωματικοί από το ΓΕΣ/ΔΠΖ και ΓΕΣ/ΔΙΤ. Για τη συμπλήρωση των ειδικών γνώσεων των εκπαιδευομέ νων, χρησιμοποιούνται εκπαιδευτές και από άλλα Όπλα και Σώματα καθώς και Κλάδους των Ενόπλων Δυνάμε-ων. Η εκπαίδευση συμπληρώνεται με εκπαιδευτικές επισκέψεις και διαλέξεις από πανεπιστημιακούς καθηγητές.
Εμβλημα
Η Σχολή Τεθωρακισμένων έχει ως έμβλημα το αντίστοιχο του ΚΕΤΘ, το οποίο συνθέτουν οι χιαστί σπάθες με το πέταλο του αλόγου και το άρμα μάχης, τα οποία συμβολίζουν την εξέλιξη του Όπλου, από το παλαιό Ιππικό στο σύγχρονο Όπλο των Τεθωρακισμένων.
Στο άνω μέρος, αναγράφεται το αρχαίο ελληνικό ρητό «ΟΠΟΥ Η ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ», φράση η οποία δεν αποτελεί απλά ένα συμβολισμό, αλλά το φάρο για την αποστολή και το έργο του Αξιωματικού και κάθε οπλίτη των Τεθωρακισμένων.
Το χρώμα τους εμβλήματος είναι το πράσινο, που αποτελεί άλλωστε και το χρώμα του όπλου των Τεθωρακισμένων