Ο Αχιλλέας Μιμιλίδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 15 Φεβρουαρίου 1976 από γονείς εκπαιδευτικούς που κατάγονται από την Πτολεμαΐδα και που διαμένουν μόνιμα στα Γιαννιτσά από το 1970. Τα πρώτα του γράμματα τα έμαθε κοντά στη Μάνα του, Νηπιαγωγό. Εκεί κοντά της σφυρηλατήθηκε και ο αδαμάντινος χαρακτήρας του. Το 1987 αποφοίτησε από το 3ο Δημοτικό Σχολείο Γιαννιτσών. Το 1990 αποφοίτησε από το 4ο Γυμνάσιο Γιαννιτσών. Την ίδια χρονιά, δηλ. το 1990 η τετραμελής οικογένειά του μετεγκαθίσταται για μια πενταετία στο ΝΤΥΣΣΕΛΝΤΟΡΦ της Γερμανίας.
Στο εκεί Ελληνικό Λύκειο θα φοιτήσει ο Αχιλλέας (1990-1993). Το 1993 μετά από ειδικές εξετάσεις εγγράφεται στη Σχολή Θετικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κρήτης στο τμήμα ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΩΝ απ’ όπου αποφοιτά με βαθμό «Λίαν Καλώς». Κατά το Ακαδημαϊκό έτος 1999-2000, εγγράφεται ύστερα από κατατακτήριες εξετάσεις στους μεταπτυχιακούς φοιτητές του ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ με εξειδίκευση στα Πληροφοριακά Συστήματα. Κατά το αυτό Ακαδημαϊκό έτος εργάζεται με πλήρες εβδομαδιαίο ωράριο κατά τις πρωινές ώρες ως αναπληρωτής καθηγητής στο 2ο ΤΕΕ Γιαννιτσών, ενώ συγχρόνως τις απογευματινές ώρες παρακολουθούσε μαθήματα στο μεταπτυχιακό τμήμα. Την ίδια τακτική ακολούθησε και κατά το επόμενο Ακαδημαϊκό έτος 2000-2001. Το καλοκαίρι του 2001, 30 Ιουλίου, διακόπτει τη φοίτησή του στο Μεταπτυχιακό Τμήμα και κατατάσσεται στο Στρατό, στο Κ.ΕΕΜ στη Σπάρτη. Ενώ οι περισσότεροι νέοι δυσανασχετούν, όταν λαμβάνουν την πρόσκληση κατάταξης στο Στρατό, ο ΑΧΙΛΛΕΑΣ ένιωσε ότι έφτασε γι’ αυτόν η ώρα του ΜΕΓΑΛΟΥ ΧΡΕΟΥΣ. Στο Κ.ΕΕΜ στη Σπάρτη δεν έμεινε ευχαριστημένος με την ποιότητα της εκεί παρεχομένης εκπαίδευσης. Επεδίωκε πάντοτε στη ζωή του τα δύσκολα – ήταν εχθρός της Ραστώνης και της φυγοπονίας. Έτσι, λοιπόν, εν αγνοία μας, και με τη μεσολάβηση του α΄ εξαδέρφου του, Αντ/ρχη Γ. Ακριτίδη μετατάσσεται στις Ειδικές Δυνάμεις Καταδρομών. Από ’δω και πέρα αρχίζει ο Γολγοθάς του ΑΧΙΛΛΕΑ. 21 Δεκεμβρίου 2001 ονομάζεται Δόκιμος Έφεδρος Αξιωματικός (Δ.Ε.Α.) 4 Ιανουαρίου 2002 εγγράφεται στη Δύναμη Αξιωματικών της Β΄ ΜΚ. 14 Φεβρουαρίου 2002 επεράτωσε την εκπαίδευσή του στο ΚΕΑΠ. 4 Ιουνίου 2002 ονομάζεται Αλεξιπτωτιστής στατικού Ιμάντα. 18 Νοεμβρίου 2002 αποσπάται στη Δ΄ ΜΚ (ΡΕΝΤΙΝΑ) ως εκπαιδευτής στο ΤΠΕΝ. Μετά, λοιπόν, την περιγραφή των γεγονότων και δραστηριοτήτων που συνέβησαν με κεντρικό ήρωα τον Αχιλλέα, φθάνει η μεγάλη πλέον στιγμή όπου οι δείκτες το χρόνου σταματούν και η Λογική κάνει βήματα πίσω και ξεπροβάλλει τότε σαν νιόφερτος ήρωας ο ηγέτης της ομάδας των 13 κομάντος που έπρεπε να διασχίσουν τον αγριεμένο χείμαρρο, προκειμένου να επιστρέψουν στη βάση τους. Το Ημερολόγιο έγραφε: 5 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2002, ΩΡΑ 21:23 και ο Αχιλλέας σαν πραγματικός ηγέτης εν καιρώ πολέμου δοκίμασε να περάσει πρώτος αυτός το χείμαρρο, ενώ η 13μελής ομάδα του έμεινε στην άκρη του χειμάρρου και παρακολουθούσε με κομμένη ανάσα τον ηγέτη της να διασχίζει ατάραχος τα φουσκωμένα νερά του αγριεμένου χειμάρρου, ώσπου ένας τεράστιος όγκος νερού τον παρέσυρε και χάθηκε απ’ τα μάτια τους. Ο Αχιλλέας, όμως, δε χάθηκε, αλλ’ έπεσε «ωσει εις μάχην». Έδωσε την ψυχή του λύτρον αντί της 13μελούς ομάδας που ηγείτο τη στιγμή εκείνη και σφράγισε με τη θυσία του την αγάπη του προς τον πλησίον και την Πατρίδα του.Ο Αχιλλέας υπήρξε ένας πολυτάλαντος νέος. Στο ευσταλές και καλογυμνασμένο σώμα του η Φύση και ο Θεός είχαν μπολιάσει μια αγνή ψυχή και ένα οξύ πνεύμα. Αυτός λοιπόν, υπήρξε ο γιος μας ο Αχιλλέας που στα 26 του μόλις χρόνια πήρε το δρόμο που οδηγεί στο Άγνωστο, απ’ όπου φθάνουν σ’ εμάς πενιχρά μηνύματα με τη βοήθεια της Πίστης και των Ιερών κειμένων, ότι δηλαδή εκεί πλέον μετατίθεται η συνέχεια της ύπαρξης και της ζωής μας. Τελειώνοντας, ας αφήσουμε τον ίδιο, τον κομάντος Αχιλλέα να μας θυμίσει τα λόγια της Εκάβης στο ομώνυμο Δράμα του ΕΥΡΙΠΙΔΗ: Πάντα δ’ όλβον ημαρ έν μ’ αφείλετο και σε απλά ελληνικά: «Όλη μου την ευτυχία ήρθε μία μόνο μέρα και μου την άρπαξε»
ΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΜΙΚΡΗ ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΦΥΡΑ ΤΗΣ ΕΓΝΑΤΙΑΣ ΟΔΟΥ ΣΤΟ ΔΙΑΒΟΛΟΡΕΜΜΑ (ΜΠΑΜΠΑΚΙΟΛΑΚΚΑΣ)
(περνώντας κατω απο τη γέφυρα προχωράμε νότια, η πρόσβαση είναι πολύ εύκολη απο το χωριό Βαμβακιά)(Φωτογραφίες Μνημείου από: https://topakas.wordpress.com)
Δυστυχώς δεν αναβρέθηκε η σορός του...."Ανδρών επιφανών πάσα γη τάφος"= Των ενδόξων ανθρώπων είναι τάφος κάθε γη (φράση από τον επιτάφιο του Περικλή-Θουκ. ΙΙ,43.3)"
