Δημήτριος Πατσούρης ή Πατσουράκος

Ο Δημήτριος Πατσούρης ή Πατσουράκος ήταν τελειόφοιτος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και λοχίας του πυροβολικού από τη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών της Κέρκυρας.Κατά τον Ελληνο-Τουρκικό πόλεμο του 1897 σκοτώθηκε την ημέρα της Μεγάλης Παρασκευής στην Αγία Παρασκευή, απέναντι από την Ελευθερούπολη της Θεσσαλίας, μαζί με το φίλο του και διπλά συνάδελφό του, λοχία και τελειόφοιτο της Νομικής Σχολής, το Δικαίο Γιατράκο από τη Λάγεια της Μάνης.Αναθηματική στήλη όπου αναγράφονται τα ονόματα των φονευθέντων στον πόλεμο αυτό, είκοσι τεσσάρων φοιτητών, αποκαλύφτηκε την 25η Μαρτίου 1901 και βρίσκεται ακόμη και σήμερα στη δυτική πλευρά μπροστά από τα προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών. Άλλες αναθηματικές στήλες υπήρχαν στον περίβολο του 2ου Συντάγματος Πυροβολικού, στην 3η λυόμενη πυροβολαρχία στην οποία ανήκε, όπως και στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών.Κατά τη μάχη της ημέρας εκείνης μετά τον τραυματισμό του και αφού και τα δύο του πόδια είχαν θρυμματιστεί από βλήμα εχθρικού πυροβόλου, ενώ μεταφερόταν με ακατάσχετη αιμορραγία στο πρόχειρο χειρουργείο για ακρωτηριασμό, τραγουδούσε λυπητερά το εξής αυτοσχέδιο μοιρολόι:

Ποιος είν’ άξιο παιδίκαι άξιο παλικάριΑέρας στο περπάτημακαι στη καρδιά λιοντάριΝα πάει να πει σ’ τη μάννα μουτη διπλοπαντρεμμένη1να μην αλλάξει τη Λαμπρή!

Να μη με περιμένει!Φεύγω.....Έρχετ’ ο θάνατοςμε μάτι βουρκωμένοΈλα σε προκαλώ!

Πατρίς....αδέρφια....και γονείς....Την....ώρα....πού....πεθαίνω.....Για....σας.....πα....ρα....κα...λώ..Και ξεψύχησε.Σαν παράδειγμα προς μίμηση για την ανδρεία και τον ένδοξο θάνατον του ήρωα αυτού, κυκλοφόρησαν την εποχή εκείνη στην Αθήνα «φέϊγ-βολάν» τα οποία απεικόνιζαν τον ηρωικά πεσόντα αδελφό του πατέρα μου, στο κάτω δε μέρος αυτών ήταν γραμμένο το τετράστιχο:«Δεν πεθαίνει εις την μάχην όστις πίπτει υπέρ Πατρίδοςκι’αν τους πόδας του συντρίψουν χίλια θραύσματα οβίδος».

(Πηγή: http://www.patsourakos.gr/GEDmill_Output_GR/indiI0172.html)