Ο Γρηγόρης Λαμπράκης γεννήθηκε το 1912 στην Κερασίτσα Αρκαδίας και ήταν το 14ο παιδί από τα συνολικά 18 που απέκτησαν οι γονείς του. Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ειδικεύτηκε στη γυναικολογία. Υπήρξε αθλητής με πολλές πανελλήνιες και βαλκανικές νίκες και κατείχε για 23 χρόνια (ως το 1959) το πανελλήνιο ρεκόρ στο μήκος με επίδοση 7,37 μ.
Στη διάρκεια της κατοχής διοργάνωνε με άλλους συναθλητές του αγώνες, διαθέτοντας τα έσοδα σε λαϊκά συσσίτια. Το 1950 κατέλαβε τη θέση του υφηγητή Μαιευτικής - Γυναικολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Aπέκτησε δυο γιούς τον Θοδωρή και τον Γρηγόρη.
Το Μάιο του 1939 παίρνει το πτυχίο του με βαθμό «Λίαν καλώς». Την ίδια χρονιά διορίζεται στο Νοσοκομείο «Έλενας» αρχικά ως άμισθος και μετά το 1941 ως εσωτερικός βοηθός. Το 1940 παρουσιάζεται και υπηρετεί στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών Σύρου απ' όπου σώζεται ένα αναμνηστικό λεύκωμα όπου γράφει: «Δέκα μέρες προτού φύγω από τη σχολή ως ιατρός δια το μέτωπον, εσκέφθην να ζητήσω από τους συμμαθητάς μου να χαράξουν σ' αυτό το τετράδιο λίγα λόγια για να τους θυμούμαι εάν ζήσω, Ως Αρχηγός των εν τη Σχολή προσεπάθησα να προσδώσω εις τους μαθητάς την έννοια της αγάπης και της αλληλεγγύης... Χαρισμένο εις τους αγαπημένους μου συμμαθητάς τους οποίους εύχομαι να εύρη το τέλος του σκληρού αυτού πολέμου υγιείς». 21-12-1940.
